Het effect van 'effectieve behandelingen' voor ME en CVS, met name gedragstherapie (CGT),

wordt vrijwel altijd bepaald op basis van 'vermoeidheidsscores', vragenlijstjes etc.

Vaak echter heeft de 'behandeling' geen enkel objectief effect, bijv. op het aantal gewerkte uren.

Aan de hand van de PACE-trial en drie studies van het NKCV wordt geillustreerd dat

'subjectieve verbeteringen' op basis van CGT niet gepaard gaan met 'objectieve verbeteringen'.

Klik op onderstaande afbeelding voor de PDF-versie van het artikel:

NB: De HTML-versie van dit artikel is nog niet gecorrigeerd.

The effects of therapies for Myalgic Encephalomyelitis and chronic fatigue syndrome

should be assessed using objective measures.

Med Res Innov. 2017; 1(4): 1-4.doi: 10.15761/MRI.1000118.

Twisk FNM.

Frank Twisk*

ME-de-patiënten Foundation,

The Netherlands

Abstract

There is controversy with regard to

therapies proposed to be effective for

Myalgic Encephalomyelitis (ME) and chronic fatigue syndrome (CFS),

especially behavorial therapies:

cognitive behavioral therapy (CBT) and graded exercise therapy (GET).

As will be exemplified by the PACE trial and other studies,

the positive effects of CBT and GET

are almost exclusively based on

strongly varying subjective criteria

(measures and cut-off thresholds for fatigue, physical functioning, et cetera).

Depending on the subjective criteria used

'recovery' rates vary from 7% to 69%.

Looking at the objective measures,

e.g. work rehabilitation, physical fitness, and activity levels,

CBT and GET seem to have

a negligible effect or no effect at all.

Trials into proposed therapies for ME and CFS,

including CBT, GET, rituximab and rintatolimod,

should use objective measures

to impartially assess the effectiveness.

http://www.oatext.com/pdf/MRI-1-118.pdf