Doxycyline heeft volgens onze vermoeidheidsdeskundigen geen effect op post Q koort-syndroom,

terwijl CGT (uiteraard zou je bijna zeggen) wel effectief is (als het gaat om "vermoeidheid".

Het effect van CGT op het subjectieve "vermoeidheid" is plusminus 0,7 op een schaal van t tot 7.

Uit andere studies, zoals de PACE trial-studie en NKCV-studies, is herhaaldelijk gebleken dat

die (relatief kleine) subjectieve verbetering niet gepaard gaat met een objectieve verbetering.

Vraagt: wat zijn de verschillen met de definitie van het NKCV van 'CVS' ('invaliderende chronische vermoeidheid') met de definitie van post A koorts-syndroom in onderstaande samenvatting?

Antwoord: die zijn er niet?

Weer een (politiek) probleem opgelost dankzij het NKCV.

Als ME/CVS-patiënten heb je het in Nederland niet best.

Maar ik ben zeker niet jaloers op post Q koorts-patiënten...

Effectiveness of long-term doxycycline treatment and cognitive-behavioral therapy on fatigue severity in patients with Q fever fatigue syndrome (Qure Study): A randomized controlled trial.

Clin Infect Dis. 2017 Feb 27. doi: 10.1093/cid/cix013. [Epub ahead of print]

Keijmel SP, Delsing CE, Bleijenberg G, van der Meer JW, Donders RT, Leclercq M, Kampschreur LM,

van den Berg M, Sprong T, Nabuurs-Franssen MH, Knoop H, Bleeker-Rovers CP.

Abstract

BACKGROUND:

Approximately 20% of patients with acute Q fever will develop chronic fatigue,

referred to as Q fever fatigue syndrome (QFS).

The objective of this randomized controlled clinical trial was to assess

the efficacy of either long-term treatment with doxycycline or cognitive-behavioral therapy (CBT)

in reducing fatigue severity in patients with QFS.

METHODS:

Adult patients were included who met the QFS criteria according to the Dutch guideline:

a new onset of severe fatigue lasting 6 months with significant disabilities,

related to an acute Q fever infection,

without other somatic or psychiatric comorbidity explaining the fatigue.

Using block randomization,

patients were randomized between oral study medication and CBT (2:1) for 24 weeks.

Second, a double-blind randomization

between doxycycline (200 mg/day, once daily) and placebo

was performed in the medication group.

Primary outcome was fatigue severity at end of treatment (EOT; week 26),

assessed with the Checklist Individual Strength subscale Fatigue Severity.

RESULTS:

Of 155 patients randomized,

154 were included in the intention-to-treat analysis (doxycycline, 52; placebo, 52; CBT, 50).

At EOT, fatigue severity was similar

between doxycycline (40.8 [95% confidence interval {CI}, 37.3-44.3]) and placebo

(37.8 [95% CI, 34.3-41.2]; difference, doxycycline vs placebo, -3.0 [97.5% CI, -8.7 to 2.6]; P = .45).

Fatigue severity was significantly lower after CBT (31.6 [95% CI, 28.0-35.1])

than after placebo (difference, CBT vs placebo, 6.2 [97.5% CI, .5-11.9]; P = .03).

CONCLUSIONS:

CBT is effective in reducing fatigue severity in QFS patients.

Long-term treatment with doxycycline does not reduce fatigue severity in QFS patients

compared to placebo.

KEYWORDS:

Coxiella burnetii; Q fever fatigue syndrome; cognitive-behavioral therapy; doxycycline; placebo

PMID: 28329131

DOI: 10.1093/cid/cix013