Follow FrankTwisk on Twitter  
   

 

 

 

 

Matthees:

herstel

op basis van

PACE-protocol

m.b.v. CGT, GET en

'niets doen':

7%, 4% resp. 3%

 

 

 

 


 

 

 

Alem Matthees, Tom Kindlon, Carly Maryhew, en twee statistici/academici, Philip Stark en Bruce Levin,

hebben berekend hoeveel 'CVS'-patiënten van de PACE-trial als 'hersteld' aangemerkt zouden worden

op grond van de door de PACE-trail onderzoekers vooraf vastgestelde criteria voor 'herstel'

(vermoeidheid: CFB ≤3, beperkingen: SF36-PF ≥85, 'veel verbeterd' en niet langer een CV-patient).

 

De uitkomsten zijn vrij rampzalig, zelfs in een groep patiënten met chronische vermoeidheid (CV).

6,8 % zou 'hersteld' zijn na CGT, 4,4 % m.b.v. GET en 3,1% m.b.v. standaardzorg ('niets doen').

 

 

 

 

Bovendien zijn de verschillen tussen die 'herstelpercentages' non-significant,

d.w.z. de verschillen tussen de uitkomsten kunnen toegeschreven worden aan toeval.

 

De PACE-trial onderzoekers hebben die 'herstelpercentages' tot nu zelf nooit gepubliceerd.

 

Wel werd in de loop der tijd duidelijk (zie onderstaande grafieken) dat naarmate de eisen voor ver-

betering en herstel 'strikter' werd het patiënten waarbij CGT en GET 'werkzaam' is steeds kleiner werd.

 

Kwam men in 2011 nog tot 30% 'succes' m.b.v. CGT, 28% m.b.v. GET en 15% met 'niets doen',

in 2013 kwam men op basis van 'strengere' criteria tot 22% na CGT of GET en 7% met 'standaardzorg'

en onlangs kwamen de onderzoekers op basis van nog weer andere normen tot 20% voor CGT,

21% voor GET en 10% voor 'non-interventie'/standaardzorg (voor een korte toelichting klik hier).

 

Alem Matthees en anderen komen nu op basis van vier (subjectieve!) criteria tot

6,8 % 'herstel van CV' m.b.v. CGT, 4,4% m.b.v. GET en 3, 1% met 'niets doen'.

 

 

 

 

Daarbij moet nog worden opgemerkt CGT en GET objectief gezien nauwelijks tot geen effect hebben.

 

In de PACE-trial was er weliswaar sprake van een kleine verbetering in de CGT- en GET-groep,

maar bleek dat het aantal meters dat na afloop in 6 minuten gewandeld werd volstrekt onvol-

doende om te kunnen spreken van een aantoonbare klinische verbetering laat staan herstel.

 

Uit een vervolgstudie uit 2012 bleek dat CGT en GET geen (significant) effect hadden op

de arbeidsparticipatie, het aantal uitkeringen en het gebruik van medische voorzieningen,

terwijl een studie uit 2015 aantoonden dat CGT en GET geen effect hebben op de 'fysieke fitheid'

 

 

Voor de volledige analyse van Tuller e.a., klik op onderstaand logo:

 

 

 

 

Samenvattend kunnen we nu toch wel stellen dat

CGT en GET (mogelijk) een klein subjectief effect hebben (gelijk aan het placebo-effect)

dat CGT en GET objectief gezien geen enkel (positief) effect hebben.

 

Op basis van patiëntenervaringen (voor een recent gepubliceerd voorbeeld: klik hier)

kunnen we grote vraagtekens zetten bij de gesuggereerde 'veiligheid' van deze 'behandelingen'.

 

Laten alle onderzoekers nu eens echt op zoek gaan naar werkelijk 'werkzame' behandelingen.

 

 


 

In de media:

 

 

 

 

 

 


 

A preliminary analysis of ‘recovery’ from chronic fatigue syndrome

in the PACE trial using individual participant data

 

Wednesday 21 September 2016

Alem Matthees, Tom Kindlon, Carly Maryhew, Philip Stark, Bruce Levin.

 

 

Summary

 

The PACE trial tested interventions for chronic fatigue syndrome,

but the published 'recovery' rates were based on thresholds

that deviated substantially from the published trial protocol.

 

Individual participant data on a selection of measures

has recently been released under the Freedom of Information Act,

enabling the re-analysis of recovery rates

in accordance with the thresholds specified in the published trial protocol.

 

The recovery rate using these thresholds is

3.1% for specialist medical care alone;

for the adjunctive therapies it is

6.8% for cognitive behavioural therapy,

4.4% for graded exercise therapy, and

1.9% for adaptive pacing therapy.

 

This re-analysis demonstrates that

the previously reported recovery rates

were inflated by an average of four-fold.

 

Furthermore,

in contrast with the published paper by the trial investigators,

the recovery rates

in the cognitive behavioural therapy and graded exercise therapy groups

are not significantly higher

than with specialist medical care alone.

 

The implications of these findings are discussed.

 

 

http://www.virology.ws/wp-content/uploads/2016/09/preliminary-analysis.pdf