Recent heeft, achter gesloten deuren en onder geheimhouding,

de eerste vergadering van de veelbesproken Gezondheidsraad-commissie "ME"/CVS plaatsgevonden.

I.v.m. het uitblijven van een openbare bekendmaking van het tegenovergestelde

mogen we er van uitgaan dat ook de "patiëntenvertegenwoordigers" acte de présence gaven.

Daarmee is het, zonder dat velen dat door hebben, het point of no return bereikt en

committeren die "patiëntenvertegenwoordigers" zich "namens ons" aan "het traject".

Een traject dat ons onherroepelijk nog verder van huis brengt,

omdat zowel het vertrekpunt (SEID) als de eindbestemming (CVS/"ME") vaststaat en

de bestuurders altijd dezelfde route kiezen om die eindbestemming te bereiken.

En door de geblindeerde ramen is ook het zicht van "patiëntenvertegenwoordigers" vertroebeld.

Die zijn aan boord gestapt met het kinderlijke idee dat men onderweg met de machinist en

conducteurs nog wat kan onderhandelen over de koers, als ware men op tienertoer.

Blij als ze zijn dat ze met de trein mee mochten, lieten ze hun principes op het station achter en

hebben ze zichzelf ervan overtuigd dat ze zich voor "het algemeen belang" opofferen.

Maar "patiëntenvertegenwoordigers" die beweren dat

zij de reis "in ons belang" ondernemen zitten op een dwaalspoor.

Dankzij hun rol als "excuustruus" kunnen we weer

voor jaren op het SOLK-zijspoor uitgerangeerd worden..

Een harde conclusie?

Nee, want deze treinreis heeft zeer verstrekkende gevolgen en

de treinreis wordt ondernomen namens meer dan 50.000 ME-de-mensen.

Het weinig zeggende argument dat ik vaak voor mijn voeten geworpen krijg,

is dat je beter in de "in de rijdende trein kunt blijven zitten" om "zaken bij te sturen".

Maar als de machinist besluit om de trein naar Zweden naar Spanje te laten rijden,

valt dat niet "bij te sturen" door af en toe een klein rukje aan het stuur te geven.

"Patiëntenvertegenwoordigers" hadden moeten weigeren in de trein te stappen.

Dan was voor de buitenwacht duidelijk geworden dat patiënten deze reis niet geboekt hebben en

hadden ze het reisbureau (lees: VWS-commissie) voor het blok gezet.

Als het reisbureau de beloofde reis niet kan of wil garanderen,

omdat de machinist en conducteurs de eigen koers (mogen) bepalen,

dan moet je niet in de trein stappen en vooraf bezwaar maken bij het reisbureau.

Als het reisbureau dan niet reageert, ligt de bal vervolgens bij het reisbureau.

Door in de trein te stappen, heb je je verhaalsrecht bij het reisbureau verspeeld.

Als oud-medewerker van de NS weet ik een ding zeker:

Zonder dwarsliggers komt de trein nergens..