In de afgelopen jaren zijn er diverse "dubbele fietstest"-studies gepubliceerd

waarin het effekt van inspanning op een tweede inspanningstest vastgesteld werden:

klik hier, hier, hier, hier, hier en hier.

Sommige mensen trekken de zinvolheid van de herhaalde inspanningstest in twijfel.

Aangezien ik regelmatig e-mails met nagenoeg dezelfde vragen beantwoord,

zal ik mijn standpunt in deze nader toelichten,

opdat U zelf kunt oordelen m.b.t. de zin en onzin van dubbele fietstesten.

Vraag 1:

Wat heb ik aan een fietstest?

Ik weet al lang wat er gebeurt als ik over mijn grenzen ga.

Inderdaad weten veel patiënten, vaak door schade en schande wijs geworden,

dat een (kleine) inspanning verstrekkende konsekwenties heeft voor de dagen erna.

Echter, dat kunnen anderen niet zien.

En veel mensen (en medici zijn ook mensen...) geloven de ander niet op zijn/haar woord.

Een fietstest objektiveert de slechte konditie (drukt die in harde cijfers uit),

in termen van maximale zuurstofopname: VO2max, verzuringsdrempel et cetera.

Vraag 2: Is één fietstest niet voldoende?

Nee!

Eén fietstest toont aan dat iemand een slechte (beter: een "beroerde") konditie heeft.

Maar zelfs als een ME-patiënt een redelijk prestatie levert,

blijkt dat die inspanning een zeer negatief effekt heeft op de prestatie 24 uur later.

Dat is wat Ramsay en anderen post-exertional malaise/"inspanningsintolerantie" noemen.

De inspanning en zuurstofopname waarbij iemand verzuurt,

neemt bij een deel van de CVS-patiënten (zie volgende vraag) met maar liefst 20-25% af!

Vraag 3: Presteert elke CVS-patiënt de tweede dag (veel) minder?

Nee.

Bij een deel van de CVS-patiënten (schatting: 40%) treedt dit verschijnsel niet op.

Hun konditie is de tweede dag hetzelfde, of soms, zelfs heel licht verbeterd.

En daar hebben we waarschijnlijk precies het verschil tussen ME en "CVS" te pakken.

CVS is niet hetzelfde als ME!

ME is verdwenen in de vergaarbakdiagnose van "CVS".

Is het toeval dat ca. 30-40% vooruit gaat m.b.v. CGT én GET/revalidatietherapie?

Dat lijkt me niet...

Navraag bij de mensen die de inspanningsstudies uitvoeren/herhalen leerde me

dat zij voornemens zijn in de toekomstige studies

naast de CVS-kriteria ook de Canadese kriteria (klik hier) gaan toepassen en

dat zij verwachten dat het "negatieve inspanningseffekt"

bij patiënten die voldoen aan de Canadese kriteria veel vaker/altijd van toepassing is.

Vraag 4: Als je de tweede dag slechter presteert, hoef je toch nog geen "CVS" te hebben?

Er zijn ook andere fysieke oorzaken waardoor iemand de tweede dag slechter presteert.

Volgens onderzoek van Weisman en Zeballos is de afname van

de maximale zuurstofopname en de zuurstofopname bij de verzuringsdrempel

bij mensen met COPD, interstitial lung disease en chronisch hartfalen gemiddeld 4-8%.

Maar, geloof het of niet, de afname bij de ME-patiënten is vaak/altijd veel groter.

Maar geheel los van het label van de ziekte.

Het is zaak om met harde cijfers vast te stellen dat

iemand een relatief kleine inspanning zwaar moet bekopen.

Als iemand niet achteruitgaat of zelfs licht vooruit,

kan hij/wij via revalidatietherapie wel vooruitgang boeken.

Konklusie:

Dubbele fietstesten zijn uitermate zinvol om "post-exertional malaise" hard te maken.

De enige manier die momenteel beschikbaar is

om inspanningsintolerantie te "objektiveren" is die m.b.v. de dubbele inspanningstest.

Als een "CVS-er" géén last heeft van dit verschijnsel des te beter voor hem/haar:

hij/zij heeft geen ME en kan wellicht via een trainingsprogramma herstellen.

Als iemand met een andere ziekte te maken heeft met inspanningsintolerantie

is het ook zinvol dit vast te stellen (bijv. om risiko's van overinspanning te beperken).

Vergelijk de dubbele inspanningstest met een thermometer.

Als de thermometer 37 graden aangeeft (in het geval van CVS bij ca. 40% van de mensen),

heeft hij/zij geen meetbare verhoging van lichaamstemperatuur.

Als iemand om een andere reden een lichte verhoging heeft,

geeft de thermometer dit, zonder aanzien des persoon of ziekte, ook aan.

Als iemand geen meetbare koorts heeft,

gooien we de thermometer toch ook niet weg?