Prof. Leonard Jason,

onder meer bekend van zijn onderzoek naar de juistheid van het biopsychosociale model (klik hier) en een studie naar doodsoorzaken van CVS-patiënten (klik hier),

lijkt een vreemde bocht te maken....

Een recente studie bouwt voort op zijn enveloppetheorie (klik hier voor informatie).

Wat methodologisch gezien zeer merkwaardig, zo niet onjuist, is is dat

onderzoek naar de effekten van de enveloppetheorie-aanpak en

onderzoek naar het succes van gedragstherapieën, o.a. CGT (klik hier)

binnen één studie gekombineerd werden.

Volgens Jason leidt zijn enveloppetheorie (blijf binnen je grenzen) tot

aanzienlijke verbeteringen als het gaat om vermoeidheid en fysiek funktioneren.

Waar Jason (klik hier) eerder beweerde dat er verschillende subgroepen bestaan

en dat de groep met een ontregelde afweer "negatief reageert" op gedragstherapieën,

poneert hij nu, op basis van dezelfde onderzoeksgegevens, de stelling

dat mensen die binnen de enveloppe blijven verbeteren en

dat diegenen die dat niet doen, niet verbeteren.

De verklaringen die Jason en kollega's aandragen

op de vraag waarom patiënten die niet doseren ziek blijven/niet verbeteren,

stemmen niet vrolijk....

Onder de streep treft U een aantal citaten uit het studierapport aan.

Kort door de bocht komen alle door Jason aangedragen verklaringen erop neer dat

de immunologische afwijkingen een gevolg zijn en géén oorzaak:

Verklaring 1:

De emotionele reaktie van patiënten "die over de streep gaan" (angst)

leidt ertoe dat zij te veel drinken, roken, te laat naar bed gaan en inaktief worden.

Verklaring 2:

Chronische stress leidt tot ontregeling van de HPA-as (hypoaktiviteit),

waardoor het afweersysteem uit de bocht vliegt

Waar heb ik die theorie meer gehoord (nou bijvoorbeeld hier of hier)?

Verklaring 3:

Overprikkeling van de hersenen (eenmalig intensief of herhaald laagintensief)

leidt ertoe dat het GABA-glutamaat-evenwicht langdurig verstoord wordt,

waardoor GABA, dat de werking van glutamaat dempt, uitgeput raakt.

Verklaring 4:

Chronische stress leidt via angst tot overbelasting van het limbisch systeem (klik hier).

Door de verminderde werking van dopamine leidt dit tot typerende ME/CVS-klachten.

It is possible that when patients overexert themselves,

they experience negative emotional responses

due to evaluating stressful experiences

as a significant threat and as exceeding available coping resources.

Consequently, negative emotional responses

can cause distressed clients to engage in behaviors

(e.g., altering sleep patterns, alcohol and tobacco use, or decreasing physical activity)

which conceivably modify immune responses.

In addition,

negative emotional states might activate the sympathetic division,

whose fibers, descending from the brain to

lymphoid tissues such as bone marrow, thymus, spleen, and so forth,

could release substances that influence immune responses.

Distress also can activate the hypothalamus-pituitary-adrenal axis

and hormonal products from these systems can dysregulate the immune system.

The kindling hypothesis suggests that once this system is charged,

either by high-intensity stimulation or by chronically repeated low-intensity stimulation,

which might occur by going beyond energy reserves,

it can sustain a high level of arousal.

Minor and Hunter have proposed that prolonged exposure to inescapable stressors

will eventually deplete GABA,

thus reducing an important form of inhibition on excitatory glutamate transmission.

Ultimately, chronic stress sensitizes neural and behavioral fear processes,

and this overactivation leads to fatigue.

The limbic system plays a regulatory role pertaining to

symptoms of fatigue, pain, memory, and cognition,

and in part, it plays this role with the use of dopamine to control the NMDA receptors.

These NMDA receptors might not function properly due to low levels of dopamine.

The impact of energy modulation on physical functioning and fatigue severity among patients with ME/CFS

Patient Educ Couns (2009) xxx (2009) xxx–xxx

Jason L, Benton M,Torres-Harding S, Muldowney K.

Objective:

The energy envelope postulates that

patients with Myalgic Encephalomyelitis/chronic fatigue syndrome (ME/CFS)

will improve functioning

when maintaining expended energy levels

at the same level as available energy level.

Methods:

Estimated weekly Energy Quotients were established

by dividing expended energy level

by perceived energy level

and multiplying by 100.

Two groups of patients were identified

following participation in a non-pharmacologic intervention trial.

Some were able to keep expended energy

close to available energy and

others were not successful at this task.

Results:

Those who were able to stay within their energy envelope

had significant improvements in

physical functioning and

fatigue severity.

Conclusion:

Findings suggest that helping

patients with ME/CFS

maintain appropriate energy expenditures

in coordination with available energy reserves

can help improve functioning over time.

Practice implications:

Health care professionals that treat patients with ME/CFS

might incorporate strategies

that help patients self-monitor and self-regulate energy expenditures.

doi:10.1016/j.pec.2009.02.015

http://www.pec-journal.com/article/S0738-3991(09)00087-1/abstract