bron: brochure NFZP/ACZP symposium 2013

Het Belgische tijdschrift Knack heeft een aangepaste versie van mijn ingezonden brief

n.a.v. een recent artikel over 'CVS', waarin drie Vlaamse 'vermoeidheidsexperten'

prof. Persoons, prof. van Houdenhove en prof. Vogelaers aan het woord komen, gepubliceerd.

De drie 'vermoeidheidsexperten' nemen weliswaar nemen afstand van GET, maar

blijven de nadruk leggen op de 'psychologische component' die een voorname rol zou spelen.

Het laatste woord

Knack nummer 98, 25 juli 2018,

CVS

Terwijl vermoeidheidsexperts stellen dat

CVS 'geen psychologische aandoening en

al helemaal geen psychiatrisch probleem is',

wordt in het artikel 'CVS is wél een echte ziekte' (Knack nr. 28/29)

toch vooral de psychologische component benadrukt, en

wordt een hoofdrol toegedicht aan psychosociale factoren

als depressie, echtscheiding, jeugdtrauma.

De stellingname van internist Dirk Vogelaers dat

'veel mensen moeilijk kunnen aanvaarden dat hun aandoening

ook een psychologische component kan hebben' is onjuist.

Uiteraard spelen psychosociale factoren,

zoals het onbegrip bij derden, een rol,

maar die rol is ondergeschikt.

De bijrol van de psychosociale factoren blijkt uit het feit dat

cognitieve gedragstherapie ('praten') geen enkel effect heeft en

graduele oefentherapie ('bewegen') zelfs een potentieel schadelijk effect.

Inderdaad heeft 'het onbegrip waarmee vaak op CVS-patiënten wordt gereageerd'

een (sterk) negatief effect op hen.

Maar dat onbegrip wordt mee in stand gehouden door

de uitlatingen van de vermoeidheidsexperts.

Terecht stelt psychiater Boudewijn Van Houdenhove dat

de groep patiënten met CVS heterogeen is.

In strijd met de definities worden

mensen met ME,

een neuromusculaire (polioachtige) ziekte met karakteristieke symptomen

(zoals lang aanhoudende spierzwakte na een kleine inspanning en

kenmerkende neurologische verschijnselen),

op één hoop geveegd met

mensen met 'chronische vermoeidheid'.

Inderdaad zal er 'nooit één biomarker worden gevonden

voor iedereen met een CVS-diagnose'.

Maar in plaats van een onderscheid te maken tussen

patiënten met ME en patiënten met CVS

- de enige manier om het onbegrip te bestrijden en

wetenschappelijke doorbraken te bereiken -

stelt professor Van Houdenhove impliciet voor om

CVS op een nog grótere hoop (met fibromyalgie] te gooien.

De logica daarvan is ver te zoeken.

Met dank aan Michiel, die me attent maakt op de publicatie van de brief.