Follow FrankTwisk on Twitter  
   

 

 

 

 

Het "Brusselse model" in hoofdlijnen

 

(geaktualiseerd juli 2007)

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

Op de een of andere manier (naar mijn mening een infektie)

wordt het afweersysteem geaktiveerd.

 

Dat afweersysteem produceert o.m. RNase L en proteasen

(enzymen die in staat zijn eiwitten te splitsen) en stikstofoxide.

 

Om de een of andere reden valt het ene deel van het afweersysteem

(proteasen, zoals elastase) het andere deel van het afweersysteem (RNase L) aan.

 

Hieruit ontstaan RNase L-fragmenten ("verknipt" RNase L).

De RNase L-fragmentatie-theorie is beschreven en uitgewerkt door

Suhadolnik, McGregor, Peterson, Cheney, de Meirleir e.a.

 

Omdat de RNase L-stukjes m,isbtruik maken van de "vervoersmiddelen" voor ionen,

kunnen cellen niet goed funktioneren, bijv. op stress reageren.

Dit verschijnsel wordt aangeduid als channelopathie (channel staat hier voor "celdeur").

Voor een korte beschrijving en illustratie van wat channelopathie is, klik hier.

 

Een tweede gevolg van de RNase L-fragmentatie

is een slecht funktionerend afweersysteem.

Met als gevolg dat oude infekties weer kunnen opleven en

nieuwe infekties gemakkelijker kunnen toeslaan.

 

En daarmee is de vicieuze cirkel rond:

pathogenen ð reaktie afweersysteem,

echter: proteasen vernielen RNase L ð afweersysteem werkt onvoldoende!

 

Sommige ziekteverwekkers, zoals mycoplasma's, zijn door het verzwakte afweersysteem

in staat om ook de witte bloedcellen (afweersysteem) te infekteren.

 

Hierdoor ontstaan weer twee nieuwe problemen:

het afweersysteem valt het afweersysteem aan (auto-immuunziekte) en

het afweersysteem wordt nog verder verzwakt, enzovoorts.

 

Omdat het afweersysteem permanent of chronisch aktief is,

worden stoffen aangemaakt die een mens ziek maken (een koortsgevoel geven).

 

Bij een kortdurende infektie is die aanvalstaktiek, bijv. stikstofoxide (NO),

aanmaken om de tegenstander uit te schakelen, geen probleem.

Probleem is echter dat de infekties vaak jaren stand houden.

 

Als het lichaam jaren lang bijv. stikstof aanmaakt,

zullen er veel vrije radikalen en een groot zuurstoftekort ontstaan (oxidatieve stress).

Dit deel van het model is "uitgewerkt" door dr. Martin Pall.

 

Belangrijke gevolgen van oxidatieve stress (veel stikstofoxide) is

pijn/hoofdpijn, stemmingswisselingen en prikkeling van het zenuwstelsel.

 

 


 

Voor een zeer uitgebreid interview met prof. dr. de Meirleir: klik hier.

 

Voor meer achtergrondinformatie bij het "Brusselse model": klik hier.

 

Voor de samenhang van deze theorie en twee andere relevante theorieën: klik hier.