Onderzoek uit 2005 naar het effekt van CBT-groepstherapie
Cognitive Behaviour Group Therapy for Chronic Fatigue Syndrome:
A Non-Randomised Waiting List Controlled Study
Psychother Psychosom 2005;74:218–224.
E. Bazelmans, J.B. Prins, R. Lulofs, J.W.M. van der Meer, G. Bleijenberg
The Netherlands Fatigue Research Group Nijmegen
Voor een samenvatting:
klik hier.
Kandidaten:
139 mensen met "vermoeidheidsklachten" kregen van Nijmegen en Maastricht de diagnose CVS.
Afvallers vooraf:
72 mensen (=52%) mochten, konden of wilden niet meedoen:
deelnemers voldeden niet aan de zeer lage minimum-kriterium voor moeheid en pijn (7%), deelnemers wilden andere behandelingen (waaronder medicijnen) niet beëindigen (14%) en deelnemers wilden om andere reden niet deelnemen (31%).
- frekwente reis naar Nijmegen/Maastricht te zwaar/onmogelijk,
- zwangerschap,
- te veel klachten,
- niet geloven dat CBT iets zou toevoegen aan eerdere psychologische behandelingen.
Dus slechts 67 mensen met "CVS" mogen/kunnen meedoen: meer dan de helft is vooraf al afgevallen!
Onder die afvallers met name de "zware gevallen" (i.v.m. reizen) en de "ongelovigen".
Deelnemers:
De patiënten met CVS werden vervolgens in twee groepen ingedeeld:
1. Mensen die werden behandeld met kognitieve gedragstherapie in groepsverband (CBGT) : 31
2. Mensen die niet werden behandeld: wachtlijst-patiënten (WL): 36.
Resultaten:
Na 6 maanden werden de eindresultaten bepaald:
We zullen hier uitsluitend de primaire graadmeters vermelden:
|
|
Kognitieve gedragstherapie
in groepsverband (CBGT)
|
|
Deelnemers
|
31
|
|
|
Afvallers/niet-geanalyseerd
|
4 |
|
|
Lichte of grote verbetering
|
10
|
37 %
|
|
Geen verbetering of verslechtering
|
17
|
63 %
|
Opmerkingen:
De mensen die niet verbeterden of er op achteruit gingen,
hadden vooraf veel grotere funktionele beperkingen, hadden vooraf veel zwaardere klachten (zelf-ervaren moeheid en pijn) en werkten aanzienlijk minder uren.
Men heeft "geen verbetering" en "verslechtering" enerzijds
en "lichte verbetering" en "grote verbetering" anderzijds achteraf op een grote hoop gegooid. Waarom? Het doet vermoeden dat in de eerste groep mensen er voornamelijk op achteruit gingen
en de verbeteringen licht waren.
Door gedragstherapie zijn de funktionele beperkingen (licht) toegenomen, bij mensen op de wachtlijst waren die funktionele beperkingen juist afgenomen (rust roest toch, of juist niet?). Bij mensen die gedragstherapie ondergingen, was de aktiviteiten-vermijdingsangst gegroeid!! De mensen die aan deze studie deelnamen, hadden
Dit bevestigt opnieuw het beeld dat het in Nijmegen-studies m.n. om "vermoeide mensen" gaat. Opvallend aan alle deelnemers voorafgaande aan deze studie verder:
relatief weinig last van pijn, relatief weinig van depressies en relatief weinig aktiviteits-vermijdingsangst.
Konklusies:
Wat kunnen we uit al de bovenstaande cijfers afleiden?
Meer dan de helft (52%) van de patiënten viel vooraf reeds af. Slecht 37% van de mensen rapporteerden een (lichte of grote) verbetering door CGT. Men stelt zelf dat de lichte gevallen het meest profiteren en wil zich daar voortaan op richten. 63% (bijna tweederde) hadden geen verbetering of gingen er zelfs op achteruit. Het feit de laatste groep achteraf op een hoop geveegd is, is methodisch onjuist! Er wordt nimmer getwijfeld aan de "verkochte" therapie. Men verzint zelfs allerlei smoesjes:
Er werd te veel tijd besteed aan rust en ontspanning. Patiënten hebben elkaars "slecht aangepast/dysfunktioneel gedrag" versterkt! Een geschil m.b.t. op arbeidsongeschiktheiduitkeringen beïnvloed de uitkomst negatief! In de toekomst mag men zelfs niet meer in een juridische procedure betrokken zijn... De gedragstherapeuten hadden te weinig ervaring en ME-patiënten zijn zeer lastig!
De resultaten van de studie uit 2005 grafisch weergegeven:
|
