Een kleine doorbraak...
Tijdschrift voor Psychotherapie heeft het aangedurfd een kritisch tegengeluid te publiceren.
In een uitgebreid artikel wordt
- de juistheid van (bio)psychosociale modellen ter diskussie gesteld,
- de "evidence-based" (70%) herstel-claim ontkracht,
- een overzicht gegeven van de biologische afwijkingen die tot op heden gevonden zijn,
- de potentieel schadelijke effecten van inspanning (CGT/GET) in kaart gebracht, en
- de psycholoog gevraagd zijn huidige rol (als "revalidatiearts") kritisch te beoordelen.
Om het volledige artikel is te kunnen lezen, klik op onderstaande afbeelding:
Berichtgeving in de media:
ME/CVS, de psychotherapeut en de (on)macht van het evidencebeest.
Tijdschr Psychother. 2011; (37)4: 233-258.
Frank N.M. Twisk, Rob J.W. Arnoldus en Michael Maes.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) / progressieve inspanningstherapie (GET)
is volgens opiniemakers
de enige bewezen effectieve behandeling voor
Myalgische Encephalomyelitis (ME) / chronischevermoeidheidssyndroom (CVS).
Onderzoek toont echter aan dat
de psychosociale verklaringsmodellen van Vercoulen en anderen,
dé rechtvaardiging voor CGT/GET,
niet houdbaar zijn.
CGT/GET is niet alleen ineffectief,
maar zelfs potentieel schadelijk voor een grote groep ME/CVS-patiënten.
Karakteristieke symptomen,
zoals pijn, vermoeidheid en cognitieve klachten, maar bovenal verergering van klachten na een minimale inspanning (post-exertional malaise)
kunnen op plausibele wijze medisch verklaard worden uit
intracellulaire inflammatie, oxidatieve / nitrosatieve stress en
gevolgschade daarvan, metabole dysfunctie, gastro-intestinale abnormaliteiten enzovoort.
De dominantie van het psychosociale verklaringsmodel
heeft grote gevolgen voor patiënten: medisch, juridisch, psychisch en sociaal.
Psychotherapeuten en psychologen zouden vraagtekens moeten zetten
bij een rol als behandelaar van ME/CVS.
Doen zij dat niet, dan zullen ME/CVS-patiënten geneigd zijn om
psychologische begeleiding te mijden
terwijl die wel helpend kan zijn bij het omgaan met de ziekte.
ME/CFS, the psychotherapist and the power(lessness) of the evidence beast.
Tijdschr Psychother. 2011; (37)4: 233-258.
Frank N.M. Twisk, Rob J.W. Arnoldus en Michael Maes.
Cognitive Behavioral Therapy (CBT)/Graded Exercise Therapy (GET)
is often proclaimed to be
the only evidence-based therapy for
Myalgic Encephalomyelitis (ME)/Chronic Fatigue Syndrome (CFS).
However, medical research has proven
that the psychosocial explanatory models of Vercoulen and others
– being the justification for CBT/GET –
are invalid, and
that CBT/GET is not only ineffective,
but also potentially harmful for many patients.
Characteristic symptoms,
like pain, cognitive impairment, fatigue and post-exertional malaise,
can plausibly be explained by physical abnormalities,
especially inflammation, oxidative/nitrosative stress,
metabolic dysfunction, cardiovascular disturbances,
gastro-intestinal aberrations and ion channel dysfunction.
The dominance of
the psychosocial explanatory model and CBT/GET
has profound medical, juridical, financial/social and
psycho/emotional consequences for patients.
Based upon these observations
the psychologist/psychotherapist
should question his role as CBT/GET therapist,
also because,
as a result of psychologizing ME/CFS,
any patients are reluctant to seek essential psychological counselling
aimed at coping with the disease.
|
